ProTeam Xandres Vervloesem: “Ik hoop snel weer te kunnen tonen wat ik waard ben.”

Voor Xandres Vervloesem, de jongste telg uit het Lotto Soudal-WorldTeam, verliep de start van zijn profcarrière allesbehalve vlekkeloos. In Le Samyn liep de renner tijdens een valpartij een scheurtje op in zijn ruggenwervel. Twee weken kwam Vervloesem opnieuw ten val in Nokere Koerse. Voor de 21-jarige renner uit Massenhoven is het dan ook een lang herstelproces met ups en downs. Een eerlijke babbel met Vervloesem, die komende donderdag zijn comeback maakt in de Spaanse eendagswedstrijd Vuelta a Castilla y León.

“In Nokere Koerse was ik betrokken in een valpartij en viel ik op mijn rechterheup. Het verdict: tien dagen zonder fiets. Toen ik de training hervatte, was het telkens afwachten hoeveel pijn ik zou ervaren. Het gebeurde regelmatig dat mijn heup en lies geïrriteerd raken wanneer ik lange tijd train”, zegt de jonge renner. 

In de Ronde van Limburg dacht Vervloesem zijn comeback te kunnen maken, maar na 38 kilometer moest de renner al uit koers stappen.  De pijn en het continue herstel bleven de jonge renner achtervolgen.  

(Lees verder onder de foto.)

“Door de blessure aan mijn heup sliep ik ‘s nachts ook vaak slecht. Die combinatie tussen slechte nachtrust en minder goede trainingen zorgde ervoor dat ik lang op zoek was naar mijn beste vorm. Die zoektocht is frustrerend. Als wielrenner wil je iets kunnen betekenen voor je ploeg. Ik voel me niet schuldig ten opzichte van mezelf, maar vooral ten opzichte van mijn ploeggenoten. Ik zou graag opnieuw een meerwaarde willen zijn voor het team. Niet aan de verwachtingen kunnen voldoen, geeft me als neoprof een knagend schuldgevoel”, voegt Vervloesem toe.

De blessures en huidige coronamaatregelen zorgen ervoor dat de neoprof nog maar weinig van zijn ploeggenoten bij het WorldTeam goed kent.   

“Door het coronavirus vonden onze stages in verschillende groepen plaats. Daarnaast heb ik door mijn herstel nog maar weinig wedstrijden gereden. Dat zorgt ervoor dat ik nog maar weinig ploeggenoten echt goed ken. Als je dan tijdens de wedstrijden die je wel meerijdt, valt of deze vroegtijdig moet verlaten, geeft dat je als neoprof extra druk”, voegt Vervloesem eraan toe.  

Door veel tijd thuis door te brengen, beseft de jonge renner dat ook in de koers de tijd snel vooruit gaat en wedstrijden aan hem voorbijgaan. Valpartijen, blessures of ziektes heeft niemand in de hand, net die externe factoren maken het volgens het jonge talent extra uitdagend om vol te blijven houden.  

“Ik ben wielrenner geworden om toe te leven van wedstrijd naar wedstrijd. Door mijn blessures en mijn traag herstel kan ik echter niet veel wedstrijden rijden. Als je dan thuis zit, valt die wedstrijdsfeer weg en begin je enorm veel na te denken. Je kan enorm toeleven naar een wedstrijd die dan door één externe factor plots in duigen kan vallen. Ik besef thuis eens zo hard dat wielrennen een gevaarlijke sport is. Ik leefde om wedstrijden te koersen, nu heb ik steeds meer angst om wedstrijden te rijden.”   

Naast de fysieke pijn die de renner weghield van zijn koersfiets, droeg hij ook mentale zorgen met zich mee. Omgaan met die pijn en mentale zorgen lost de renner liefst zelf op. Vervloesem vindt het ‘part of the job’.  

“In de ploeg worden we goed ondersteund. Ik ondervind dat de artsen en de trainers mijn situatie goed opvolgen en mijn herstel zo efficiënt mogelijk willen laten verlopen. Het mentale aspect is iets waar ik mezelf vaak probeer door te wringen. Als renner moet je leren vallen en opstaan. Ik ben tegenwoordig wel heel regelmatig gevallen, letterlijk en figuurlijk, maar ik hoop snel weer recht te kunnen staan en te tonen wat ik waard ben. Dat vallen en opstaan, hoort nu eenmaal bij een job als profwielrenner”, zegt Vervloesem.

Na een operatie aan de wijsheidstanden kon Vervloesem de trainingen sneller dan gehoopt opnieuw hervatten. De 21-jarige Belg stoomde zich in de Vogezen en Alpen klaar voor het Spaanse tweeluik Castilla y León – Clásica San Sebastián.

“Op 10 juni werden vier wijsheidstanden operatief verwijderd. Die ingreep stond eind vorig jaar al gepland, maar werd door de covidsituatie uitgesteld. Na de operatie kon ik sneller dan gehoopt opnieuw de training hervatten. Eind juni opteerde ik voor een stage in de Vogezen, gevolgd door een verblijf in de Alpen. Ik heb er het goede gevoel opnieuw te pakken gekregen en ondervind geen hinder meer van de blessures. Op die manier werd het een mooie voorbereiding en door de positieve signalen die mijn lichaam me geeft, voel ik me opnieuw klaar om te koersen”, besluit een enthousiaste Vervloesem.

Foto: Photo News.