Ladies Jesse Vandenbulcke over haar jaar in de Belgische driekleur

Morgen wordt in Anzegem gestreden om de Belgische driekleur. Vorig jaar won Jesse Vandenbulcke die titelstrijd bij de vrouwen. Jammer genoeg kon ze dit seizoen door de gekende omstandigheden haar nationale trui niet vaak laten zien. Maar het winnen van het BK vlak bij haar thuis in Gent, blijft alvast een onvergetelijke herinnering voor Jesse.

Jesse Vandenbulcke: “Ik leefde heel ontspannen toe naar die wedstrijd. Ik kon ’s ochtends gewoon van thuis vertrekken, het was die dag mooi weer en ik voelde helemaal geen stress. De wedstrijd ging rustig van start. Op het plaatselijke parcours plaatste Laura Verdonschot een aanval. Als jeugdrenster heb ik nog met haar voor Lotto Belisol gereden. Ik besliste om met haar mee te springen en kwam zo in een kopgroep terecht die een vrij grote voorsprong kreeg. Uiteindelijk bleef ik over met mijn huidige ploeggenote Julie Van De Velde, mijn toenmalige ploeggenote Mieke Dockx en Ann-Sophie Duyck. Op 500 meter begon ik aan mijn sprint en ik kan nog altijd niet verklaren waarom ik zo vroeg aanzette; ik deed het gewoon. De ontlading aan de finish was heel groot en het was uniek om dat te beleven met mijn zoontje Fabian die aan de aankomst stond samen met mijn vriend Giovanni.”

Begin dit jaar maakte Jesse de overstap van Doltcini – Van Eyck Sport naar Lotto Soudal. De Vuelta CV Feminas op 9 februari werd haar eerste wedstrijd in het Lotto Soudal-shirt. In de daaropvolgende Setmana Ciclista Valenciana (20/02 – 23/02) kwam Jesse jammer genoeg ten val in de eerste etappe en brak ze een nekwervel.

Jesse Vandenbulcke: “Doordat 2020 zo een speciaal jaar is, heb ik niet veel kansen gehad om mooie momenten te beleven in mijn Belgische trui. Het jaar was goed ingezet met een fijne stage met mijn nieuwe team. Er heerste meteen een goede sfeer. In onze eerste wedstrijd in Valencia werd Arianna Fidanza vierde en misten we dus net een podiumplaats. Toen we aan de camper aan het losfietsen waren, kregen we echter te horen dat we het ploegenklassement hadden gewonnen en dat was de perfecte start van het seizoen voor ons!”

“Elf dagen later kwam ik ten val tijdens de openingsrit van de Setmana Ciclista Valenciana. Ik kon gelukkig snel de klik maken en mij focussen op mijn herstel in plaats van bij de pakken te blijven neerzitten. Uiteindelijk zou ik in Dwars door Vlaanderen op 1 april de competitie hebben kunnen hervatten, maar corona stak daar een stokje voor. Natuurlijk was dat frustrerend, nadat ik zo hard gewerkt had. Ik wilde mijn Belgische trui tonen en wist dat ik in een ploeg reed die in mij geloofde. Maar al snel draaide ik de knop weer om en zorgde ik ervoor dat ik klaar zou zijn voor het moment dat we groen licht zouden krijgen om opnieuw te koersen. In deze periode kon ik meer tijd doorbrengen met mijn gezin en dat zorgde dan weer voor veel mooie momenten naast de fiets.”

“Ik zet me via het project Zij Aan Zij van Cycling Vlaanderen ook in om jonge meisjes te begeleiden die hun eerste stappen in het wielrennen zetten. Door de coronacrisis hebben we dit ook moeten bijsturen, want niet alle geplande evenementen zijn kunnen doorgaan maar ik onderhoud een nauw contact met de meisjes. Ik ben heel blij dat ik als Belgische kampioene mijn schouders onder dit project heb kunnen zetten. Het is als jong meisje heel moeilijk om aan wielrennen te beginnen als je niemand rondom je hebt met ervaring om je dingen te leren en tips te geven. En ik neem die rol met veel plezier op mij.”

​​​​​​​Foto's: facepeeters